YÜREK ALÇI TUTMAZ
esmerliğini unutulmuş dağlardan alan kız
odalar da susabilir, duvarlar da ses vermez bakarsın
güneş çekilir camlardan, paylaşılmaz sessizlikler başlar
sayılıdır bir günün, bir kapının sızdırdığı dostlar
rüzgar kokusu da sinmez üzerine bütün bir güz
saçların da unutabilir bu kış ilk karın dokunuşunu
(doktora bakılırsa bir omuzların açıkta kalacakmış,
bir de küçük göllerin kıyısında dolunay ovulmaya
alışmış yüzün, kara çocuğun gövdesine ırmaklar
taşıyan parmakların, ellerin, kolların bir de.)
belki aylarca doymayabilir alçı vücuduna
unutma ama, bir yürek alçı tutmaz
bir o tutmaz, bunu sen kanıtladın biraz da
esmerliğini kimsesiz köyevlerinden alan kız
güller ne kadar dayanabilir serum şişelerine |
